ผีปาซาง
Non-Place

ข้าพเจ้าต้องการนำเสนอเรื่องราวของร่องรอยคราบที่
ปรากฏบนตัวสถาปัตยกรรมที่ถูกปล่อยรกร้างตลอดจน
สิ่งของเครื่องใช้ที่ถูกทิ้งไว้บนตัวอาคารอันเป็นสัญญะที่
บอกเล่าเรื่องราวของความรู้สึกผ่านการเวลากล่าวถึงผู้เคย
ร่วมอยู่อาศัยเมื่อครั้งยังคงเป็นสถานที่ที่เรียกว่า“บ้าน”
เพื่อสะท้อนภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงรวมถึงสะท้อนอารมณ์
อันอ้างว้างหดหู่ไร้ซึ่งชีวิตของอาคาร โดยนำเสนอผ่าน
เทคนิคศิลปะรูปแบบการจัดวาง

The work portraits picture of achtecture when it
used to call “Home” throughtrace and things on
the old building which telling the story from the
day in the pass.