Suicidal of Thought
ความทรงจำของเราได้เปลี่ยนไปเป็นการตีความ ภาพที่แต่ละบุคคลมองเห็นโลกใบนี้นั้นต่างกัน ขึ้นอยู่กับความทรงจำและประสบการณ์ของบุคคลนั้นๆ นั่นทำให้แต่ละคนมีรูปแบบของสิ่งที่ถูกต้องต่างกันออกไป
สิ่งที่วิเศษที่สุดของมนุษย์นั่นคือสมอง ทำให้เรามีความสามารถในการเชื่อมโยงข้อมูลเข้าด้วยกัน นั่นแหลว่ายิ่งมีข้อมูลเยอะย่อมดีกว่าใช่หรือเปล่า? กระนั้นแล้ว ถ้าเราใช้ชีวิตอยู่โดยปราศจากการเปิดรับข้อมูลใหม่เป็นสิ่งที่ดีแล้วหรือ?
Osho ปราชญ์ชาวอินเดียเคยกล่าวไว้ว่า จิตที่ชอบติดของเราเปรียบได้กับหน้าต่างบานเล็กๆที่เปิดออกสู่จักรวาลที่กว้างมโหฬาร แต่เมื่อท่านมองผ่านหน้าต่างบานนี้ตลอดเวลา หน้าต่างได้สร้างกรอบให้กับท้องฟ้าที่อยู่ข้างนอก ถึงแม้ว่าท้องฟ้าจะไม่มีกรอบแต่การรับรู้ของท่านก็สร้างกรอบนั้นขึ้นมา กรอบที่ล้อมรอบการดำรงอยู่ไว้
ถ้าเป็นเช่นนั้นการที่เราเชื่อมั่นในความทรงจำของเรามากเกินไป จะเปรียบเสมือนความทรงจำนั้นเป็นกำแพงที่ปิดกั้นการมองเห็นของเราต่อโลกที่กว้างขวานี้หรือไม่
Artists :
CONCEPT :
Our memories become our interpretation, how we see the world is individually different, this is according to our experiences; memory. There are many version of truth in one story. Human has the greatest ability of brain, which is ability to link information together. Is this means the more information, the better? If we live by only our interpretation without putting new information is it a good thing? Osho once said our mind is like a little window open into the universe, but if we always look through this window, this window is framing the sky outside, even though the sky is unlimited, it doesn’t has frame, but our perceiving creates it, which limit the existence. Does our memory become the wall which blocks our vision from present?
MEDIA :
WORK FIELDS :
WORK TAGS :
